Οπότε, μπορεί να μην καταφέρει ο υγιής πληθυσμός να σταματήσει να «λιώνει» στο γυμναστήριο ωστόσο άτομα με σοβαρά προβλήματα μπορεί να δουν την υγεία τους να βελτιώνεται. Αυτό που ανακάλυψαν στην ουσία είναι ότι ένα ένα αμινοξύ έχει θέση «κλειδί» στην πρόσληψη τροφής, την ρύθμιση πείνας και άσκησης.
Ερευνητές από την Ιατρική Σχολή του πανεπιστημίου του Baylor και από την Ιατρική Σχολή του Stanford συνεργάστηκαν μεταξύ τους και κατάφεραν να αναγνωρίσουν ένα μόριο στο αίμα, το οποίο παράγεται κατά τη διάρκεια της άσκησης και μπορεί να μειώσει αποτελεσματικά την πρόσληψη τροφής και την παχυσαρκία στα ποντίκια. Τα ευρήματα βελτιώνουν την κατανόηση της φυσιολογικής διαδικασίας που βρίσκεται πίσω από την άσκηση και την πείνα.
Η τακτική άσκηση έχει αποδειχθεί ότι βοηθά τη μείωση του βάρους, ρυθμίζει την όρεξη και βελτιώνει το μεταβολικό προφίλ, ειδικά στα άτομα που είναι υπέρβαρα και παχύσαρκα αναφέρει ο καθηγητής παιδιατρικής Yong Xu, ο οποίος συμμετέχει στην έρευνα. «Αν μπορέσουμε να κατανοήσουμε τον μηχανισμό από τον οποίο η άσκηση δίνει το έναυσμα για αυτά τα οφέλη, τότε είμαστε πιο κοντά στο να βοηθήσουμε αρκετούς ανθρώπους να βελτιώσουν την υγεία τους» είπε.
«Θέλαμε να κατανοήσουμε πως η άσκηση δουλεύει σε μοριακό επίπεδο για να μπορέσουμε να αποκομίσουμε κάποια οφέλη» είπε ο Jonathan Long που επίσης συμμετέχει στη μελέτη, καθηγητής παθολογίας στην Ιατρική Σχολή του Stanford και υπότροφος του Ινστιτούτου του Stanford ChEM-H (Chemistry, Engineering & Medicine for Human Health). «Για παράδειγμα, οι ηλικιωμένοι άνθρωποι ή τα άτομα που είναι αρκετά ευάλωτα και δεν μπορούν να ασκηθούν αρκετά, μπορεί μια μέρα να επωφεληθούν από τη λήψη ενός φαρμάκου που μπορεί να τα βοηθήσει να μειώσουν την οστεοπόρωση, τις καρδιαγγειακές ασθένειες και άλλες παθήσεις».
Το αμινοξύ που «φταίει» για τον τρόπο που τρώμε και γυμναζόμαστε
Οι καθηγητές Xu, Long και οι συνεργάτες τους πραγματοποίησαν αναλύσεις των συστατικών του πλάσματος του αίματος ποντικιών που έκαναν έντονο διάδρομο παρατήρησαν πολύ σημαντικά πράγματα. Το πιο χαρακτηριστικό μόριο που επηρεάζεται κατά την διάρκεια της άσκησης είναι ένα αμινοξύ που ονομάζεται Lac-Phe. Αυτό παράγεται από το γαλακτικό οξύ (ένα παραπροϊόν το οποίο παράγεται κατά την έντονη άσκηση το οποίο είναι και υπεύθυνο για το αίσθημα του καύσου στους μύες) και τη φαινυλαλανίνη (Η φαινυλαλανίνη ανήκει στα απαραίτητα αμινοξέα και περιέχεται σε πολλά ζωικά και φυτικά τρόφιμα. Είναι απαραίτητη για τη σύνθεση των πρωτεϊνών και δρα ως νευροδιαβιβαστής, συμβάλλοντας στο να παραχθούν ενδορφίνες).
Στα ποντίκια με παχυσαρκία (τα οποία τα ταΐζουν δηλαδή με πολλά λιπαρά) μια υψηλή δόση του αμινοξέος Lac-Phe που τους χορηγήθηκε σε ποσοστό 50% σε σύγκριση με τα ποντίκια της ομάδας ελέγχου για μια περίοδο 12 ωρών, φάνηκε ότι δεν επηρέασε την κίνησή τους ούτε την ενέργειά τους. Μετά από την πάροδο 10 ημερών ωστόσο το αμινοξύ αυτό μείωσε την συνολική πρόσληψη τροφής και το βάρος του σώματός τους ( κατά βάση μειώθηκε το λίπος) και βελτιώθηκε η ανοχή στη γλυκόζη.
Oι ερευνητές αναγνώρισαν επίσης ένα ένζυμο που ονομάζεται CNDP2 το οποίο σχετίζεται με την παραγωγή του αμινοξέος Lac-Phe και όπως φάνηκε τα ποντίκια που έχουν έλλειψη αυτού του ενζύμου δεν έχασαν τόσα κιλά όσα κατά την διάρκεια της άσκησης όσα έχασαν αυτά στην ομάδα ελέγχου με το ίδιο πλάνο άσκησης.
Αυτό που είναι αξιοσημείωτο είναι ότι η ομάδα επίσης βρήκε αυξημένα επίπεδα του αμινοξέος Lac-Phe μετά από φυσική δραστηριότητα τόσο σε άλογα που τρέχουν σε αγώνες όσο σε ανθρώπους. Δεδομένα από την άσκηση που πραγματοποίησε μια ομάδα ανθρώπων έδειξαν επίσης ότι η άσκηση που αφορούσε το τρέξιμο οδήγησε στην αύξηση της παραγωγής του Lac-Phe, η οποία και ακολούθησε μετά από προπόνηση με αντιστάσεις και μετά από προπόνηση αντοχής. Αυτό υποδηλώνει ότι το αμινοξύ Lac-Phe έχει ένα αρχαίο και διατηρημένο σύστημα το οποίο ρυθμίζει το τρόπο με τον οποίο τρώμε και σχετίζεται με τη φυσική δραστηριότητα σε πολλά είδη ζώων, δήλωσε ο Long.
Το επόμενο τους βήμα είναι να συμπεριλάβουν ακόμα περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με το πως το αμινοξύ Lac-Phe λειτουργεί και επηρεάζει το σώμα, αλλά και τον εγκέφαλο σύμφωνα με όσα δήλωσε ο Xu. «Στόχος μας είναι να μάθουμε να διαμορφώνουμε την άσκηση με τέτοιο τρόπο ώστε να κάνουμε θεραπευτικές παρεμβάσεις» είπε.
