Ο κατάλογος των βρώσιμων και πόσιμων που είναι πλούσια σε…μικροπλαστικά εμπλουτίζεται καθημερινά με νέα έρευνα να προσθέτει σε αυτόν και τις τσίχλες! Όπως προκύπτει από πιλοτική έρευνα η μάσηση μιας και μόνο τσίχλας είναι ικανή να απελευθερώσει εκατοντάδες έως χιλιάδες μικροπλαστικά στο σάλιο.
Η μελέτη που βρίσκεται υπό αξιολόγηση παρουσιάστηκε στο συνέδριο της Αμερικανικής Χημικής Εταιρείας στο Σαν Ντιέγκο την Τρίτη. Μόλις ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, οι συγγραφείς ελπίζουν ότι η έκθεση θα δημοσιευθεί στο Journal of Hazardous Materials Letters αργότερα μέσα στο έτος.
Τα μικροπλαστικά είναι θραύσματα πολυμερών που κυμαίνονται σε μέγεθος από λιγότερο από 5 χιλιοστά έως 1 μικρόμετρο. Τα πλαστικά που είναι μικρότερα από αυτό θεωρούνται νανοπλαστικά, τα οποία μετρώνται σε δισεκατομμυριοστά του μέτρου.
Τα πολυμερή είναι χημικές ενώσεις με μεγάλες αλυσίδες μεγάλων και επαναλαμβανόμενων μοριακών μονάδων που ονομάζονται μονομερή, τα οποία είναι γνωστά για την ανθεκτικότητα και την ευελιξία τους. Τα περισσότερα πλαστικά είναι συνθετικά πολυμερή, ενώ τα φυσικά πολυμερή περιλαμβάνουν την κυτταρίνη από φυτά. Οι τσίχλες συνήθως περιέχουν συνθετικά ή φυσικά πολυμερή για καλύτερη υφή, ελαστικότητα και διατήρηση της γεύσης, όπως αναφέρουν οι συγγραφείς αυτής της έρευνας.
Τα μικροπλαστικά εισέρχονται στον οργανισμό μέσω της κατάποσης και της εισπνοής, σύμφωνα με προηγούμενες έρευνες, και οι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει την παρουσία τους σε διάφορα μέρη του σώματος ή υγρά , συμπεριλαμβανομένου του αίματος, των πνευμόνων, του πλακούντα, του εγκεφάλου και των όρχεων. Γι' αυτό οι συγγραφείς δήλωσαν ότι ήθελαν να εντοπίσουν άλλες πιθανές πηγές κατάποσης μικροπλαστικών και τις συγκεντρώσεις τους.
Τα ευρήματα της ομάδας βασίζονται σε 10 τσίχλες δημοφιλείς στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τα μισά από τα δείγματα ήταν συνθετικά και τα άλλα μισά ήταν φτιαγμένα με φυσικά συστατικά.
Εθελοντής μάσησε μια τσίχλα για τέσσερα λεπτά- κατά τη διάρκεια αυτού του χρονικού διαστήματος, κάθε 30 δευτερόλεπτα ένας ερευνητής συνέλεγε το σάλιο που εκκρινόταν σε ένα σωλήνα φυγοκέντρησης.
Στη συνέχεια, ο συμμετέχων ξέπλυνε το στόμα του τρεις έως πέντε φορές με πολλαπλώς φιλτραρισμένο νερό και οι ερευνητές ανακάτεψαν το δείγμα του ξεπλύματος με το δείγμα σάλιου για να διασφαλίσουν ότι όλα τα μικροπλαστικά στο στόμα είχαν συλληφθεί. Όλη αυτή η διαδικασία επαναλήφθηκε επτά φορές για κάθε τσίχλα.
Ορισμένες τσίχλες μασήθηκαν συνολικά για 20 λεπτά με συλλογή σάλιου κάθε δύο λεπτά, ώστε η ομάδα να μπορέσει να προσδιορίσει πώς ο αριθμός των μικροπλαστικών που αποβλήθηκαν εξαρτιόταν από το χρόνο μάσησης.
Για να προσδιορίσουν τους τύπους και τις ποσότητες των μικροπλαστικών στις τσίχλες, οι συγγραφείς χρησιμοποίησαν διάφορες μεθόδους φιλτραρίσματος και χημικής ανάλυσης, όπως η μικροσκοπία. Η ερευνητική ομάδα αφαίρεσε επίσης τα μικροπλαστικά που βρέθηκαν σε ένα αρχικό δείγμα έκπλυσης από εκείνα στα δείγματα σάλιου της τσίχλας για να εκτιμήσει με ακρίβεια τον αριθμό των μικροπλαστικών που απελευθερώνονται από την τσίχλα.
Η ανάλυση αποκάλυψε ότι μόλις 1 γραμμάριο τσίχλας απελευθέρωσε κατά μέσο όρο περίπου 100 μικροπλαστικά, ενώ 1 γραμμάριο συγκεκριμένης τσίχλας απελευθέρωσε έως και 637 μικροπλαστικά. Ένα τυπικό στικ τσίχλας μπορεί να ζυγίζει από 1 γραμμάριο έως αρκετά γραμμάρια.
Επιπλέον, το 94% των μικροπλαστικών απελευθερώθηκε μέσα στα πρώτα οκτώ λεπτά της μάσησης.
Οι συγγραφείς διαπίστωσαν με έκπληξη ότι η μάσηση τσίχλας με φυσικά συστατικά δεν είχε κάποια αξιοσημείωτη διαφορά. Ο μέσος αριθμός μικροπλαστικών σε 1 γραμμάριο συνθετικής τσίχλας ήταν 104, ενώ στις φυσικές τσίχλες ήταν 96.
Και οι δύο τύποι απελευθέρωναν επίσης κατά κύριο λόγο τέσσερις τύπους συνθετικών πολυμερών: πολυολεφίνες, πολυτερεφθαλικούς αιθυλεστέρες, πολυακρυλαμίδη και πολυστυρένια, τα οποία συναντώνται και στα πλαστικά πιρούνια και ποτήρια.
