Μέρα που είναι το μυαλό μας και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα κυριαρχείται από ρομαντισμό, λουλούδια και σοκολάτες και ίσως ακόμη, σε επίπεδο σημειολογίας, και από και το βέλος του Έρωτα. Αυτή η γιορτή όμως, αν και δεν είναι ευρέως γνωστό, συνδέεται και με την επιληψία, κάτι που την καθιστά ιδιαίτερα σημαντική για περίπου 50.000.000 ανθρώπους στον κόσμο και 100-120 χιλιάδες άτομα στην Ελλάδα που πάσχουν από τη νόσο.
Για να είμαστε λίγο πιο ακριβείς, πρόκειται για τη νόσο που χαρακτηρίζεται από προδιάθεση του εγκεφάλου να παράγει επιληπτικές κρίσεις. Για τη διάγνωση αρκεί έστω και μια μόνο κρίση, αρκεί αυτή να σχετίζεται με ταυτοποιήσιμη εγκεφαλική διαταραχή (ανατομική, βιοχημική και/ή γενετική) και να είναι «απρόκλητη», δηλαδή να μην εκλύθηκε σε άμεση χρονική συσχέτιση με την εμφάνιση ενός βλαπτικού για τον εγκέφαλο γεγονότος. Πρέπει να γίνεται διάκριση μεταξύ των όρων «επιληψία», που αποτελεί νόσο (ή ακριβέστερα σύνδρομο) και «επιληπτική κρίση», που αποτελεί σύμπτωμα.
Οι ιστορικοί παρουσιάζουν πολλές και διαφορετικές θεωρίες για να εξηγήσουν πώς ο Άγιος Βαλεντίνος έγινε «άγιος της επιληψίας».
Η ασθένεια του Αγίου Βαλεντίνου
Ορισμένοι εδράζουν την θεωρία τους στο ότι υπάρχει μια ισχυρή φωνητική ομοιότητα στη γερμανική γλώσσα μεταξύ των λέξεων «Βαλεντίνος» και «πεσμένος» - η επιληψία ήταν γνωστή ως «η ασθένεια που σε κάνει να πέφτεις» για αιώνες.
Μια άλλη θεωρία υποστηρίζει ότι ο Άγιος Βαλεντίνος θεράπευσε από επιληψία μια νεαρή γυναίκα που ήταν αρραβωνιασμένη για να παντρευτεί. Ένας άλλος θρύλος αφηγείται την ιστορία ενός επισκόπου ονόματι Βαλεντίνος φον Τέρνι, ο οποίος βοήθησε τον γιο ενός Ρωμαίου ρήτορα και σταμάτησε τις κρίσεις του.
Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι υπάρχουν περισσότεροι από 40 επώνυμοι «άγιοι της επιληψίας», συμπεριλαμβανομένου του Ιωάννη του Βαπτιστή που ήταν γνωστό ότι θεράπευε ανθρώπους από σπασμούς ή επιληπτικές κρίσεις. Η μόνη άλλη ασθένεια με τόσους πολλούς προστάτες αγίους ήταν η πανούκλα.
Τα τεκμήρια της τέχνης
Πηγή: katakombe.org
Πολλά έργα χριστιανικής τέχνης έχουν απεικονίσει τον Άγιο Βαλεντίνο με ανθρώπους με επιληψία. Το πρώτο παράδειγμα παρουσιάστηκε στο Χρονικό της Νυρεμβέργης, που τυπώθηκε για πρώτη φορά το 1493. Οι πίνακες έδειχναν συχνά τον άγιο με ένα αγόρι ή έναν άνδρα που έπαθε κρίση ή ανάρρωνε από κρίση.
Παραδόξως, οι νευροεπιστήμονες έχουν επισημάνει ότι η επιληψία που απεικονίζεται στην τέχνη είναι συχνά κλινικά ακριβής. Συγκεκριμένα, τα τεντωμένα πόδια και χέρια και οι κυρτές πλάτες των μωρών με παιδικούς σπασμούς, μια μορφή επιληψίας που παρατηρείται στα μωρά.
Πηγές: epilepsysociety.org.uk, Αιγινήτειο